Το Υποσυνείδητο

Greece 1987. Ελλάδα 1987. Το μυαλό μου που ταξιδεύει με μεταμορφώνει σε μαθήτρια και πάλι. Μετά την ολοκλήρωση του λυκείου, οι διαβόητες πανελλήνιες εξετάσεις για το πανεπιστήμιο είναι μπροστά μου: 11 με 16 Ιουνίου – «όλα ή τίποτα». Ποιος θα τα καταφέρει και θα πάρει ένα εισιτήριο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση; Μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα προσμονής και το άγχος καταλαμβάνει ολόκληρο το έθνος.

Κυριακή 14η Ιουνίου 1987. Ο τελικός του Euro Basket στην Ελλάδα: ΕΛΛΑΣ – ΕΣΣΔ. Ο πανταχού παρών Νίκος Γκάλης και η ομάδα του έχουν την ευκαιρία να κάνουν κάθε Έλληνα να «τρελαθεί». Θα τα καταφέρουν; Θα γίνουν ήρωες;

7.30 το απόγευμα. Κάθομαι μόνη στο δωμάτιό μου με το βιβλίο Ιστορίας μου. Μελετώ; Πώς; Τι είδους συνωμοσία είναι αυτή; Όλα τα παράθυρα των σπιτιών είναι ανοιχτά, όλοι σε απόλυτο ενθουσιασμό φωνάζουν, επευφημούν και προετοιμάζονται για την μεγάλη βραδιά στην Ελλάδα. Αρχίζει το ματς, το βιβλίο Ιστορίας κλείνει. Αν αυτό σημαίνει ότι δεν θα έχω πτυχίο πανεπιστημίου, ας… είναι !

Δύο ώρες αργότερα. ΝΙΚΗΣΑΜΕ, ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ! 103-101. Οι καρδιές όλων χτυπούν στον ίδιο ρυθμό, κάθε Έλληνας, κάθε αυτοκίνητο είναι έξω όλη τη νύχτα και γιορτάζει και το επόμενο πρωί στις 7.00 π.μ. πάω για να δώσω εξετάσεις: άγρυπνη, εξαντλημένη, φοβισμένη αλλά εμπνευσμένη!

***

Πίσω από κάθε ηγέτη και εμπνευσμένη προσωπικότητα βρίσκεται μια αρμονική σχέση μεταξύ του συνειδητού και του υποσυνείδητου. Αυτά τα δύο πρέπει να μιλούν το ένα στο άλλο, να αποδεχθούν το ένα το άλλο και να συνεργαστούν μεταξύ τους. Σε ένα ομαδικό άθλημα ή σε οποιαδήποτε οργάνωση, υπάρχει ένας παραλληλισμός του ποιοι είμαστε. Ο εκπαιδευτής / ηγέτης / αρχηγός / δάσκαλος / γονέας από τη μία πλευρά και οι άνθρωποι που κάνουν τα πράγματα να συμβαίνουν, από την άλλη. Είναι απαραίτητοι ο ένας για τον άλλο. Ακριβώς όπως είμαστε ευτυχισμένοι όταν η διαδικασία της σκέψης μας (συνειδητό) κοιτάζει τον σκληρά εργαζόμενο συνεργάτη (υποσυνείδητο), ο ηγέτης της ομάδας πρέπει να κοιτάξει στην ομάδα και να συνδεθεί πλήρως.

***

Όσο πιο βαθιά η επικοινωνία, τόσο πιο στενός είναι ο δεσμός. Το υποσυνείδητο είναι φτιαγμένο από όλες αυτές τις νοητικές διεργασίες που συνεχίζουν χωρίς τη γνώση μας, τα εκατομμύρια των «σκληρά εργαζόμενων αφοσιωμένων βοηθών» οποίοι βεβαιώνονται ότι η καρδιά μας συνεχίζει να χτυπάει κάθε δευτερόλεπτο, κρατούν όλα τα όργανά μας ζωντανά μέρα και νύχτα και μας κάνουν να αναπνέουμε χωρίς να το παρατηρούμε, αποθηκεύουν όλες τις προηγούμενες μνήμες μας, τις εμπειρίες, τα συναισθήματα, τις συνήθειες, τις στρατηγικές, τα συστήματα πεποιθήσεων. Ότι εμφανίζεται στη ζωή μας είναι μόνο μια προβολή όλων αυτών των καλά κρυμμένων προγραμμάτων μέσα στο κεφάλι μας.

Θα θέλατε να πάρετε μια ιδέα του πόσο μεγάλο είναι; Παρακολουθήστε την ακόλουθη ταινία του BBC:
http://www.life-spheres.com/videos/general/science-on-unconscious-size

Η λογική από μόνη της δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα. Από την άλλη πλευρά, χρειαζόμαστε τη βοήθεια του συνειδητού/ της επίγνωσης/ τον καπετάνιο μας προκειμένου να αγαπάμε, να φροντίζουμε και τελικά να εκπαιδεύουμε τα βάθη του μυαλού μας για να έχουμε την ισορροπία που όλοι επιδιώκουμε. Η διαφορά ανάμεσα σε μια στιγμή της ευτυχίας και μια στιγμή του σκότους ορίζεται από το βαθμό επικοινωνίας μεταξύ των δύο.

***

Ο τελικός, εκείνο το βράδυ στην Ελλάδα ήταν αποτέλεσμα μιας μαγικής συνέργειας, μεταξύ της ομάδας μπάσκετ και των ηγετών / εκπαιδευτών της. Οι αποφάσεις, οι αντιδράσεις, τα λόγια υποστήριξης και ο έλεγχος νεύρων συνέβαιναν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, όπου η διαδικασία της σκέψης σταματούσε και το αποτέλεσμα στηριζόταν στο άψογο ένστικτο και τη διαίσθηση.

Οι λέξεις, τα βλέμματα, τα αγγίγματα, η ατμόσφαιρα, οι πεποιθήσεις και οι αξίες της 14ης του Ιουνίου του 1987 για τη μικρή ομάδα των Ελλήνων παικτών μπάσκετ, ήταν το αποτέλεσμα της ατομικής προσπάθειας τους να συνδυάσουν τη λογική τους με τα ένστικτά τους και έγιναν οι «ηγέτες» του ελληνικού έθνους. Θαύματα συμβαίνουν κάθε μέρα, όταν είμαστε πρόθυμοι να δώσουμε χρόνο, ενέργεια και να αφοσιωθούμε για να ενώσουμε τους δύο αντίθετους πόλους μας. Κάθε άθλημα, χώρα, επιχείρηση ή οικογένεια στις μέρες μας, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να έχει χρόνο και φέρει την ισορροπία εσωτερικά πρώτα. Τα υπόλοιπα θα έρθουν.

Γιατί θα πρέπει να μας νοιάζει τι σκέφτεται κάποιος ή ακόμα και εμείς οι ίδιοι σκεφτόμαστε; Σε μια στιγμή, μια άλλη τυχαία σκέψη θα καλύψει το κενό.

Ας καταλάβουμε πως λειτουργεί το μυαλό μας!