Θέσεις Αντίληψης (Perceptual Positions)

Ένα ηλιόλουστο πρωί του Σαββάτου, έκανα λίγο τσάι και για τους δυο μας (για μένα και τον εαυτό μου) και τοποθέτησα δύο καρέκλες στο δωμάτιό μου. Δημιούργησα εικόνα τον ίδιο μου τον εαυτό να κάθεται απέναντί μου. Μίλησα με τον εαυτό μου ως ένας φίλος που νοιάζεται από τα βάθη της καρδιάς του για μένα. Συνόψισα όλες τις θετικές μου ιδιότητες, και μίλησα ειλικρινά, αυθόρμητα και με καλές προθέσεις. Τότε έκανα στον εαυτό μου κάποιες ερωτήσεις, όπως αν με ενδιέφερε να μάθω σχετικά με τις αξίες, τις πεποιθήσεις και τα συναισθήματά του φίλου μου. «Ο εαυτός μου», με κοίταζε από την άλλη πλευρά, αρκετά συναισθηματικά φορτισμένος και πολύ συγκινημένος.

Στη συνέχεια άλλαξα καρέκλα και «εγώ» απάντησα στις ερωτήσεις μου. Η διαδικασία αυτή δημιούργησε μια τεράστια ενέργεια στο σώμα μου και άκουσα πράγματα για πρώτη φορά που στη συνέχεια έγραψα στο ημερολόγιό μου και για τα οποία ανέλαβα δράση.

Πριν αναζητήσουμε την αγάπη και την ενθάρρυνση κάποιου άλλου, μια τέτοια πρακτική μας κάνει να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας και να μάθουμε να αγαπούμε και να πιστεύουμε σε μας περισσότερο. Θα μας κάνει να αναγνωρίσουμε τα προσόντα και τα μοναδικά δώρα μας και να είμαστε ο καλύτερος φίλος του εαυτού μας.

Η παραπάνω πρακτική είναι μια παραλλαγή του «Θέσεις Αντίληψης» σε ορολογία ΝΓΠ:

Τρεις καρέκλες, τρεις θέσεις, τρεις αντιλήψεις:
1) Η άποψή μας
2) Η άποψη του άλλου προσώπου, με το οποίο έχουμε κάποια ανεπίλυτα αρνητικά συναισθήματα και
3) Η αντίληψη του ουδέτερου παρατηρητή για τη σχέση και τη συμπεριφορά των 1 & 2.

Όλες οι θέσεις είναι εξίσου σημαντικές.

Σε αυτή την πολύ ισχυρή άσκηση, στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο ένα πρόσωπο που συμμετέχει. Μετακινούμενο από τη μια καρέκλα στην άλλη, σε κάθε θέση, το πρόσωπο εξηγεί την κατάσταση ή τη σχέση, τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τα πράγματα και δίνει την άποψή του μέσα από τις πεποιθήσεις και τις αξίες του.

Μόλις το ίδιο πρόσωπο, μετακινείται στην άλλη καρέκλα, αυτόματα έρχεται στη θέση του άλλου. Αυτός μπορεί να είναι κάποιος που έχει κάποια δυσκολία κατανόησης ή είναι απογοητευμένος. Ξαφνικά, κοιτά (1η καρέκλα) και μοιράζεται μια νέα προοπτική, δημιουργώντας νέες ιδέες. Και τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, το ίδιο άτομο παίρνει τη θέση του ουδέτερου παρατηρητή, που προσφέρει την ουδέτερη γνώμη του στις απόψεις των δύο προηγούμενων «θέσεων», αφού τις έχει παρατηρήσει πλήρως, τα λόγια τους, τη στάση του σώματος, την αναπνοή, τις εκφράσεις του προσώπου, το σύνολο της συναισθηματικής κατάστασης. Αυτές είναι επίσης πολύτιμες πληροφορίες, βοηθώντας το άτομο που φθάνει στην τρίτη θέση να αποκτήσει τελικά μια εικόνα 360 μοιρών της κατάστασης και αφήνοντας πίσω του πολλά συναισθηματικά εμπόδια θλίψης, θυμού και άλλων αρνητικών συναισθημάτων. Το όλο θέμα είναι να είναι σε θέση να κινηθεί ελεύθερα, από τη μια «καρέκλα» στην άλλη, αβίαστα και για τη βελτίωση της κατανόησης.

Εμείς τα κάνουμε όλα αυτά, φυσικά, σε κάποιο βαθμό, αλλά η επίδραση των «Θέσεων Αντίληψης» είναι πολύ βαθύτερη από την απλή θεώρηση της άποψης κάποιου στην κανονική μας διαδικασία σκέψης. Αυτή η άσκηση από μόνη της προσφέρει ανεκτίμητες πληροφορίες και δημιουργεί μεγάλες μετατοπίσεις συναισθημάτων. Λειτουργεί πολύ πιο αποτελεσματικά όταν συνειδητά συνειδητοποιούμε τη σημασία της διαδικασίας αυτής και τη χρησιμοποιούμε συχνά. Όσο περισσότερο την χρησιμοποιούμε, τόσο βαθύτερη η κατανόηση της κάθε κατάστασης, σύγκρουσης ή έλλειψης ισορροπίας και σύντομα γίνεται υποσυνείδητη στρατηγική μας για να αντιμετωπίσει με επιτυχία τις συγκρούσεις πολύ πιο γρήγορα – εσωτερικά (μέσα μας) και εξωτερικά (με άλλους).

Αυτό που επίσης είχα προσπαθήσει μία φορά με δύο άλλους συναδέλφους NLPers κατά τη διάρκεια ενός προγράμματος, ήταν το εξής: ενώ παίρναμε πρωινό, καθόμασταν στο ίδιο τραπέζι, αλλά κάθε φορά σε διαφορετικές καρέκλες. Ήταν εκπληκτικό το πώς επηρεάστηκαν οι απόψεις μας και αντιλήψεις μας και πώς ελισσόμασταν ανάλογα με την καρέκλα. Δοκιμάστε το!