Αντίληψη – Προβολή

Η αντίληψή μου για τον κόσμο αλλάζει όλη την ώρα, επειδή είναι «απλώς» η δική μου αντίληψη. Όλοι έχουμε μια διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων, ανάλογα με τον κόσμο μέσα μας.

Υπάρχουν φορές που όλος ο κόσμος χαμογελά σε εμένα και μετά ξαφνικά αισθάνομαι παρεξηγημένη. Μερικές φορές δεν αναγνωρίζω τους φίλους μου πια, επειδή συμπεριφέρονται τόσο διαφορετικά απέναντί μου από τη μια μέρα στην άλλη. Υπάρχουν ιδιότητες που θαυμάζω ιδιαίτερα σε ανθρώπους και στη συνέχεια κάποιες άλλες τις βρίσκω αρκετά ενοχλητικές.

Το τι κάνω στην πραγματικότητα είναι ότι προβάλω τον εσωτερικό μου κόσμο προς τα έξω. Ακριβώς όπως κάνω κοιτάζοντας στον καθρέφτη και ανάλογα με το τι θα πρέπει να δουλέψω στον εαυτό μου ή να επαινέσω, είναι αυτό που βλέπω απέναντι μου. Ένιωθα τόσο ενοχλημένη όταν η οικογένειά μου επέμενε να με βοηθήσει ακόμα και όταν δεν χρειαζόμουν καμία βοήθεια. Τότε κοίταξα μέσα μου και αναγνώρισα το ίδιο πάθος να δώσω μια χείρα βοηθείας, ακόμη και όταν κανείς δεν τη ζητούσε. Έχω την τάση να αντιλαμβάνομαι και να αισθάνομαι λύπη για τους ανθρώπους που γεμίζουν τις ημέρες τους με εκατομμύρια των πραγμάτων και χάνουν χρόνο από τον εαυτό τους, την ηρεμία και την ειρήνη του μυαλού τους. Είναι τόσο πολύ ξεκάθαρο για μένα τώρα, μετά την αντίληψη-προβολή του NLP, όπως λέγεται, ότι αυτό είναι μία από τα δικές μου τάσεις. Όταν άρχισα να παρατηρώ ξανά, έμαθα ότι ένα μέρος του εαυτού μου χρειάζεται προσοχή και προσαρμογή.

Ενώ σε ένα από τα μαθήματα NLP που παρακολούθησα, συνηθίζαμε να αστειευόμαστε για την «αντίληψη-προβολή» όλη την ώρα, αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε πως ότι βλέπουμε γύρω μας προέρχεται από κάπου μέσα μας. Παρέχουμε αμοιβαία ανατροφοδότηση και μετά από μια παθιασμένη συνομιλία, θα μας έρθει ξανά στο μυαλό ότι κάθε λέξη που ειπώθηκε ήταν στην πραγματικότητα για μας.

Είναι τόσο κοινό για τους ανθρώπους να κάνουν σχόλια για πράγματα, υπηρεσίες, σχέσεις ή ανθρώπους: «Εάν αυτή η λεπτομέρεια έχει ληφθεί υπόψη …» ή «Αυτός / Αυτή είναι πολύ ωραία, αλλά …», οι παρατηρήσεις αυτές είναι ακριβώς το πώς αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα και τις καταστάσεις. Αυτό που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή είναι μια εσωτερική ενόχληση και δυσαρέσκεια, κυρίως σε υποσυνείδητο επίπεδο. Μόλις αναγνωριστεί, μια λεωφόρος προσωπικής ανάπτυξης και εξέλιξης δημιουργήθηκε.