Κρίσεις

Οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί σε ….σχήματα, μεγέθη και συμπεριφορές και κανένας από εμάς δεν είναι τέλειος. Είμαστε όλοι άνθρωποι και έχουμε τις δύσκολες και απογοητευτικές στιγμές μας, όπως και οι θεοί μας.

Κρίνουμε όλη την ώρα. Κρίνουμε τους ανθρώπους που ξέρουμε ή εντελώς αγνώστους. Τους κρίνουμε από τον τρόπο που γράφουν ή μιλούν, από το πώς είναι τα παπούτσια τους, από το τι ρούχα φορούν, από το εκπαιδευτικό τους υπόβαθρο, από τις απόψεις τους για το κρέας, το κυνήγι, τον πόλεμο, το φτύσιμο, το διαζύγιο και πολλά άλλα. Κρίνουμε τα πάντα.

Είναι εντός των ορίων μας να κρίνουμε τον υπόλοιπο κόσμο. Συγκρίνουμε τα πράγματα που δεν μπορούν και δεν πρέπει να συγκρίνονται. Κρίνουμε ένα περιστατικό σύμφωνα με τον τρόπο που το βλέπουμε ΕΜΕΙΣ, αγνοώντας συχνά τις περισσότερες από τις μεταβλητές που συνθέτουν το περιστατικό και αυτό οφείλεται σε δικούς μας περιορισμούς να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε. Οι κρίσεις μας είναι αποτέλεσμα των δικών μας αντιλήψεων για τον κόσμο. Σε κάποιο σημείο, πολλοί άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι με το να είναι επικριτικοί χάνουν το χρόνο τους και ότι θα πρέπει πραγματικά να σταματήσουν να βάζουν ετικέτες στη συμπεριφορά ενός ατόμου ως καλή ή κακή, σωστή ή λάθος, ευχάριστη ή θλιβερή και σε ότι κάνει κάποιος, έχει κάποιο λόγο πίσω αυτό.

Όταν είμαστε επικριτικοί, είμαστε και αυτοκριτικοί. Όταν σταματήσουμε να είμαστε επικριτικοί, θα σταματήσουμε να βασανίζουμε τον εαυτό μας. Η κρίση εκφράζει αμφιβολία και ανασφάλεια. Μη επικριτικοί σημαίνει να ακούμε το «εμείς» περισσότερο, να είμαστε περισσότερο ενήμεροι για τους εαυτούς μας και να εργαστούμε για τη δική μας βελτίωση, να διαθέσουμε χρόνο για να αξιολογήσουμε εκ νέου τις πεποιθήσεις και τις αξίες μας και να αποκτήσουμε μεγαλύτερη αυτογνωσία.
Κατά συνέπεια αισθανόμαστε καλύτερα και ως εκ τούτου, στην καλύτερη σωματική και ψυχική υγεία.

Προοδεύουμε πνευματικά, πολιτισμικά και προσωπικά και αποκτούμε απίστευτες γνώσεις για τους άλλους ανθρώπους με διαφορετικό υπόβαθρο και αυτό προσθέτει στην προσωπικότητα και στη ζωή μας. Αποδοχή των άλλων για αυτό που είναι, μας επιτρέπει να αισθανόμαστε πιο άνετα με το πρόσωπο που είμαστε. Μαθαίνουμε από τους άλλους και μαθαίνουμε να σεβόμαστε τις επιλογές τους στη ζωή.

Όταν διαθέτουμε χρόνο για να καταλάβουμε τα συναισθήματα και τις ενέργειες των άλλων ανθρώπων, προετοιμαζόμαστε καλύτερα για τις προκλήσεις του μέλλοντος.
Βιώνουμε τη συγχώρεση, τη συμπόνια, τη γαλήνη, το να δίνουμε και να παίρνουμε υποστήριξη.

Με το να είμαστε ευχάριστοι, ανοιχτοί και με κατανόηση, κάνει τους ανθρώπους να θέλουν πραγματικά να είναι μαζί μας.

Υπάρχει χώρος για την αθωότητα και τα θετικά συναισθήματα, περισσότερος χώρος για τα πράγματα και τις εμπειρίες ώστε να «εγκατασταθούν», τα περισσότερα από τα οποία είχαν προηγουμένως εύκολα απορριφθεί. Οι σχέσεις μας ανθίζουν.

Οι γονείς γίνονται συχνά επικριτικοί στα παιδιά τους και σαμποτάρουν τα κίνητρά τους και την αγάπη για τη ζωή. Κρίση μπορεί να είναι σε ένα βλέμμα ή και στη σιωπή. Αποδοκιμασία μπορεί να εκδηλώνεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Αντ ‘αυτού, μπορούμε να παρατηρήσουμε το παιδί προσεκτικά και με αυξημένη ευαισθησία, και να προσέξουμε τις ενδείξεις για να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά του / της. Ανοιχτό μυαλό. Πιστέψτε στο παιδί και στη συνέχεια πιστέψτε σε κάθε άτομο που θα συναντήσετε. Αντιμετωπίστε το παιδί σας με ανοιχτό μυαλό και ανοχή και στη συνέχεια αντιμετωπίστε τον υπόλοιπο κόσμο, ακριβώς όπως και το παιδί σας.