Γεννήθηκα στην Ελλάδα, την πατρίδα της ελιάς και του αμπελιού. Σπούδασα Οικονομικά και είχα μια επιτυχημένη καριέρα στο ΙΤ πριν … σκοντάψω στο Life Coaching και το NLP. Σήμερα είμαι εκπαιδεύτρια NLP (NLP trainer), NLP & Life Coach, μητέρα και ταξιδιώτης του κόσμου. Τίποτα δεν μου δίνει περισσότερη χαρά, από το να μοιράζομαι ότι έχω μάθει και να μαθαίνω συνεχώς, μαζί σας. Περισσότερα

Πρέπει;

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Περιμένω τα παιδιά να έρθουν απο το σχολείο με το λεωφορείο και έχουμε σχέδια να πάμε σε έναν παιδότοπο. Θα συναντήσουμε κάτι άλλους φίλους εκεί.

Το λεωφορείο φτάνει και η Μπέλ και ο Βίκτωρ κατεβαίνουν.

‘Μαμά, πρέπει να πάμε γρήγορα πάνω να αλλάξουμε ρούχα για να μήν αργήσουμε’ μου λέει η Μπέλ και περπατάει γρήγορα με ενθουσιασμό.

Ανεβαίνουμε στο σπίτι και ακούω την Μπέλ να λέει στον αδελφό της: ‘Βίκτωρ, έλα, πρέπει πρώτα να φάμε και μετά να κάνουμε μπάνιο.’

Την ρωτάω πώς ήταν η μέρα της και μου λέει όλες τις λεπτομέρειες. Καταλήγει ότι πρέπει να φτιάξει μια κάρτα για την Μαρσέλα για τα γενέθλιά της αύριο και πρέπει να της αγοράσουμε δώρο.

Παίρνω βαθιά ανάσα. Σήμερα η λέξη πρέπει μου τραβάει πολλή την προσοχή. Για να είμαι ειλικρινής, με ενοχλεί σε μέγιστο βαθμό. Αγκαλιάζω την Μπέλ και μοιράζομαι τις σκέψεις μου: ‘Κούκλα μου, όλα αυτά τα πρέπει θυμίζουν αστυνομία. Βρές άλλη λέξη, όχι όλο πρέπει, πρέπει, πρέπει. Τίποτα δεν πρέπει. Τα κάνουμε απο ευχαρίστηση, για να περνάμε καλά, όχι επειδή πρέπει.’

Η Μπέλ με κοιτάει ανέκφραστα αλλά και με έντονο ενδιαφέρον σαν να μου λεέι συνέχισε. ‘Εγώ όμως έχω ήδη τελειώσει αυτά που ήθελα να πώ. Πρέπει να βιαστούμε γιατί θα αργήσουμε και θα μας περιμένουν.

‘Μπέλ και Βίκτωρ, ελάτε στην κουζίνα μόλις πλύνετε τα χέρια σας, πρέπει να πάρω τηλέφωνο τον μπαμπά’. Σταματώ αμέσως και συνειδητοποιώ τί είπα. Χαμογελώ στον εαυτό μου λιγάκι ειρωνικά. Νιώθω ντροπή και λύτρωση ταυτόχρονα. Επιτέλους βρήκα ποιός είναι ο πραγματικός αστυνομικός τον οποίον μιμείται η κορούλα μου. Αυτά που έλεγα στην κόρη μου προηγουμένως, τα έλεγα ουσιαστικά στον εαυτό μου.

Γυρνάω και εξηγώ στη Μπέλ ότι η μαμά κακώς χρησιμοποιεί πολλές φορές τη λέξη πρέπει. ‘Θα με βοηθήσεις να το αλλάξω; Να βρούμε άλλη λέξη;’ ‘Ποιά;’ με ρωτάει.

Σκέφτομαι. Ομολογώ ότι μου πήρε αρκετά λεπτά για να βρώ συνώνυμα χωρίς το άγχος και το καθήκον που υπονοεί το ‘πρέπει’.

‘Ισως…..

Ελάτε να φάμε πρώτα…,’Ωρα για φαί…, Θα πλύνετε τα χέρια σας για να φάμε;…Δεν τρώμε πρώτα κάτι;

Και φυσικά το πολύ γλυκό και απλό: Παιδιά, θέλετε να φάτε;

Με τον καιρό, είμαι σίγουρη ότι θα βρώ ακόμα καλύτερες επιλογές. Νιώθω ανάλαφρη! Ακόμα μια λέξη που μπορώ εύκολα να αντικαταστήσω. Που βρήκα τόσα πρέπει; Οικογένεια, σχολείο, κοινωνία, απο παιδί πρέπει να κάνεις μύρια πράγματα. Εκατό φορές τη μέρα. Πηγαίνεις σε οποιαδήποτε υπηρεσία και σου λένε ‘Κυρία μου, πρέπει α κάνετε κατάθεση στην τράπεζα με την οποία ανοίξατε το λογαριασμό’, ‘Κυρία μου, πρέπει να πάρετε τηλέφωνο το απόγευμα για να βρείτε τον υπεύθυνο.’

Φτάνει. Το βάρος των πρέπει στον οργανισμό μου σταματάει εδώ. Θα αρχίσω 40μερη εκστρατεία παρακολούθησης των πρέπει που βγαίνουν απο το στόμα μου, ανάλυσης και αποφυγής. Θα κάνω ότι μπορώ για να σπάσω την αλυσίδα. ‘Ενα ομορφότερο αύριο περιμένει με θέλω, μου αρέσει, με ευχαριστεί και πρέπει όταν πραγματικά πρέπει.

Change Book Cover

The Change Book Series is all about empowerment and collaboration! My chapter with title ‘Sacrifice-less’ came straight from my heart in a flash.
Read more

10% Profits go to charities

Buy1Give1 Projects
www.b1g1.com
The Sonja Kill Memorial Hospital
www.skmh.org