Αστυνομικοί και ξωτικά

Κάθομαι στον καναπέ με τα μάτια κλειστά. Τα παιδιά κοιμούνται. Ο άντρας μου μου κρατάει το χέρι ενώ διαλογιζόμαστε. Μερικές μέρες πρίν, ακούσαμε ότι πάσχω απο καρκίνο. Απο εκείνη τη στιγμή διαλογιζόμαστε σε κάθε ευκαιρία; όταν τα τέστ αίματος και οι επισκέψεις σε γιατρούς τελειώνουν για τη μέρα.

Πειθαρχεία και 1-2-3

Τα παιδιά χρειάζονται πειθαρχεία, είναι γεγονός. Μόνο η αγάπη δεν δημιουργεί άτομα με καλές στρατηγικές απο μικρή ηλικία. Η πειθαρχεία μαθαίνει στα παιδιά όρια, να τρώνε όταν πεινάνε, να τρώνε αυτά που χρειάζεται ο οργανισμός τους, να κοιμούνται αρκετές ώρες ώστε να μεγαλώσουν φυσιολογικά και πνευματικά.

Το πρώτο παιδί

Αφιερωμένο σε κάθε πρώτο παιδί! Στη δικιά μας οικογένεια είναι η Μπέλ. Ακόμα θυμάμαι το προσωπάκι της όταν άκουσε τα νέα της άφιξης του Βίκτωρ μας: γλυκά και αγνά συναισθήματα, όλο χαρά και υποσχέσεις να τον προσέχει για πάντα. Και το προσωπάκι της όταν τον είδε ξαφνικά με τα παιχνίδια της: το σόκ, τον φόβο και το θυμό ότι απο εδώ και πέρα θα έπρεπε να μοιραστεί το βασίλειο στοργής, αγάπης και προσοχής με κάποιον άλλο.

Πρέπει;

Περιμένω τα παιδιά να έρθουν απο το σχολείο με το λεωφορείο και έχουμε σχέδια να πάμε σε έναν παιδότοπο. Θα συναντήσουμε κάτι άλλους φίλους εκεί. Το λεωφορείο φτάνει και η Μπέλ και ο Βίκτωρ κατεβαίνουν. 'Μαμά, πρέπει να πάμε γρήγορα πάνω να αλλάξουμε ρούχα για να μήν αργήσουμε' μου λέει η Μπέλ και περπατάει γρήγορα με ενθουσιασμό. Ανεβαίνουμε στο σπίτι και ακούω την Μπέλ να λέει στον αδελφό της: 'Βίκτωρ, έλα, πρέπει πρώτα να φάμε και μετά να κάνουμε μπάνιο.' Την ρωτάω πώς ήταν η μέρα της και μου λέει όλες τις λεπτομέρειες. Καταλήγει ότι πρέπει να φτιάξει μια κάρτα για την Μαρσέλα για τα γενέθλιά της αύριο και πρέπει να της αγοράσουμε δώρο.

Το ρολόι

Θα γινόμουν 9 χρονών. Οι συζητήσεις για το δώρο μου είχαν ξεκινήσει εβδομάδες πρίν. Ήταν όμως ξεκάθαρο τί τραβούσε η ψυχή μου: ένα ηλεκτρονικό ρολόι με ατσάλινο λουράκι. Μόλις είχαν κυκλοφορήσει. Δεν είχα κάν ρολόι χειρός ώς τότε, οπότε οι λέξεις 'ρολόι' ΚΑΙ ' ηλεκτρονικό' στην ίδια πρόταση έστελναν δονήσεις στην μικρή καρδούλα μου.

Τι θέλει ένας γονιός για το παιδί του;

Είχα υποσχεθεί, εδώ και καιρό, ένα μουσακά σε έναν γλυκύτατο Σουηδό συνεργάτη του συζύγου μου, όταν θα ξαναβλεπόμασταν. Είχαμε γνωριστεί στο Ντουμπάι το 2008, τη χρονιά που εμείς γίναμε γονείς της Ισαμπέλ και του Βίκτωρ και δύο χρόνια αργότερα, ήταν η σειρά του να γίνει πατέρας της μικρής Άννας.

Ωρα για ιστορία

Κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε, είναι ώρα για παραμύθι, πριγκίπισσες και άσπρα άλογα, ιππότες και τέρατα, θησαυρούς και μάγισσες. Είναι η ώρα που η προσοχή είναι αμέριστη και απόλυτη και όλος ο υπόλοιπος κόσμος σταματάει να υπάρχει. Μετά όμως απο πολλές φορές διήγησης των κλασσικών παραμυθιών όπως η Σταχτοπούτα, η Χιονάτη και τα τρία γουρουνάκια, άρχισα να δυσανασχετώ για κάποια απο τα μηνύματα που παιρνούσαν στα μυαλουδάκια των παιδιών μας.